Πήγα και σε βελονιστή για να με βοηθήσει να αδυνατίσω, αλλά μου είπε «δε σε πιάνει, εσύ θες ακοντισμό, όχι βελονισμό».

Δεν τρώμε όποτε να είναι!!
Δεν είμαστε όρνιθες (δηλ κότες) να τσιμπολογάμε όλη μέρα.
Άλλωστε, εμείς δεν τρώμε απλά σπόρους, μικρά φυλλαράκια και ψίχουλα, όπως κάνουν αυτές! Το δικό μας τσιμπολόγημα δυστυχώς περιλαμβάνει γλυκά, παγωτά, σοκολατάκια, πατατάκια, ψωμάκι, λιπαρά, παχυντικά, fast food κλπ!! Όλα αυτά παχαίνουν, βλάπτουν, σε κάνουν να θες πάλι και πάλι να τσιμπολογάς.
Άρα, βάλε ωράριο!!
Τρώγε συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα.
Κάνε το πρόγραμμα ζωής.
Πρόγραμμα γενικής υγείας.
Ασπίδα ασφαλείας.
Λέγε: θα τρώω το πρωινό μου, μετά θα περνάνε 2-3 ώρες και θα τρώω ένα φρούτο. Μετά θα περνάνε πάλι συγκεκριμένες ώρες και θα τρώω το φαγητό μου κλπ. Όχι ανεξέλεγκτα.
Άρα, δεν αρνείσαι την τροφή, την απόλαυση, το φαγητό.
Μα δεν τρως όποτε να’ ναι, συνέχεια, ανεξέλεγκτα, ασυνείδητα.
Μα γίνεσαι άνθρωπος συνειδητός.
Και τρως με επίγνωση. Με προσδοκία του επόμενου γεύματος.
Αυτή η προσδοκία ότι «κάτι έρχεται πάλι σε λίγες ώρες», θα σε κάνει να είσαι σε κλίμα ηρεμίας, εσωτερικής αρμονίας, βιολογικής ανάπαυσης και χορτασμού.
Ο κορεσμός της στιγμής θα σε ηρεμεί στο παρόν, ενώ η προσδοκία του επόμενου γεύματος θα φρενάρει την ψυχολογική ανασφάλεια ότι «δεν μπορώ να τρώω συνέχεια, άρα κινδυνεύω, φοβάμαι, απειλούμαι!!».
Θα τρως συνέχεια κατά τη διάρκεια της μέρας, μα με μια ροή και διάρκεια οργανωμένη!
Η οργάνωση δεν είναι καλούπι που πιέζει, μα πλαίσιο ζωής που απελευθερώνει.
Αυτά σκέφτηκα για σήμερα να μοιραστώ μαζί σου.
Αυτά που βασανίζουν όλους μας.
Κι εσένα κι εμένα.